Ο τίτλος της συλλογής δηλώνει την υποκείμενη φιλοσοφία που εκφράζεται μέσα από αυτά τα ποιήματα: ότι η επίγεια ευτυχία είναι, ή θα έπρεπε να είναι, εφικτή, αλλά μας την αρνείται ο ρατσισμός, ο μισογυνισμός, η βία και η καταπίεση από την κορυφή της ταξικής πυραμίδας. Ο Φορητός Παράδεισος δεν αντιπροσωπεύει τη ματαιότητα της συσσώρευσης υλικών αγαθών, αλλά τη χαρά της ανοικτότητας των ανθρώπων, τους τόπους, τις απολαύσεις των αισθήσεων και τις ανταμοιβές από τις τέχνες του λόγου, του ήχου και της εικόνας - εν συντομία μια «ακόρεστη πείνα» για τη ζωή. Τα ποιήματα αποτυπώνουν έναν έντονο θυμό ενάντια στην αδικία, αλλά και την αγάπη του Roger Robinson για τους ανθρώπους, για το χιούμορ τους, για την περιέργειά τους και για τη γενναιοδωρία του πνεύματός τους.